"Άνθρωπος είμαι κι εγώ! Δεν φτάνει;"

Sir Robert Stephenson Smith
Baden Powell.
Ή απλώς "B.P.".

22 Φεβρουαρίου.

Παγκόσμια Ημέρα Σκέψης--Ο κύριος με το καπέλο την περίεργη στολή και το μουστάκι, αυτός που φαίνεται να αισιοδοξεί κοιτάζοντάς σε κατάματα, αυτός που δείχνει με σιγουριά προς το μέρος σου είναι ο Μπέιντεν Πάουελ.

"Πατέρας" όλων των Προσκόπων και εξαιτίας αυτής της πνευματικής συγγένειας αισθανόμαστε όλοι Αδέρφια. 

Όσο ζούσε οραματίστηκε έναν καλύτερο κόσμο, δίχως πολέμους και αντιδικίες. Πίστεψε στη διαφορετικότητα και στο καλό αποτέλεσμα που μπορεί να επιτύχει ο άνθρωπος, εάν αποφασίσει να "εργαστεί' συλλογικά.

Ο ίδιος είδε στα παιδιά ένα πρόσφορο έδαφος για την υλοποίηση της ιδέας του. Το παιδαγωγικό του πρόγραμμα, εκπεφρασμένο  μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου του με τίτλο "Προσκοπισμός διά τα παιδιά", ήταν ιδιαίτερα προοδευτικό και καινοτόμο. Ωστόσο, το σπουδαιότερο είναι ότι πάνω από έναν αιώνα αυτό το παιδαγωγικό πρόγραμμα εφαρμόζεται με εξαιρετικά αποτελέσματα σε εκατομμύρια παιδιά ανά τον κόσμο. Παραμένει δηλαδή επίκαιρο και εξακολουθεί να προκαλεί το ενδιαφέρον πολλών νέων της εποχής μας, οι οποίοι, σεβόμενοι τις Αρχές που όρισε ο πνευματικός μας πατέρας, πασχίζουν για να αφήσουν τον κόσμο λίγο καλύτερο απ' ό,τι τον βρήκαν. 

Ο "B.P." δείχνει εσένα! Μην απορείς. Απευθύνεται σε εσένα και εμένα, ζητώντας από εμάς να κάνουμε το ίδιο. Μας καλεί να συμβάλλουμε σε αυτόν το σκοπό και μας διαβεβαιώνει ότι σε αυτήν την προσπάθεια δεν θα είμαστε μόνοι. Έχουμε όλοι, ο ένας τον άλλον. Ο Αλέξανδρος Δουμάς με τους τρεις Σωματοφύλακες καθιέρωσε το "Όλοι για έναν και ένας για όλους", συνοψίζοντας σε αυτή φράση μία ολόκληρη στάση ζωής με βασικά συστατικά τον "ιπποτισμό' και τον αλτρουισμό. Είμαστε διαφορετικοί, αλλά αυτό δεν θα πρέπει να μας στερεί τη χαρά της συνύπαρξης, της αμοιβαιότητας, του αλληλοσεβασμού, της συνεργασίας. Ένας άλλος άνθρωπος του πνεύματος, "δικός μας" αυτή τη φορά, "παιδί από αυτά τα χώματα πλασμένο", μα ταυτόχρονα οικουμενικό μυαλό, βάζει δύο χαρακτήρες ενός έργου* του να συνομιλήσουν:

"(...) Μια γριούλα πέρασε, στάθηκε, ανασήκωσε από το καλάθι που κρατούσε μερικά συκόφυλλα που το σκέπαζαν, διάλεξε και με φίλεψε δυο σύκα.

-Με γνωρίζεις, κυρά μου; τη ρώτησα. Με κοίταξε ξαφνιασμένη:

-Όχι, παιδί μου. Είναι ανάγκη να σε γνωρίζω για να σε φιλέψω; Άνθρωπος δεν είσαι; Άνθρωπος είμαι κι εγώ. Δε φτάνει;". 

Είμαστε όλοι Άνθρωποι και αυτό αρκεί. Αυτός ο "δικός μας" και ταυτόχρονα οικουμενικός άνθρωπος είναι ο Νίκος Καζαντζάκης. Ας μην ξεχνάμε τα διδάγματα τέτοιων μεγάλων πνευματικών πατέρων και ας προσπαθούμε να έχουμε στο μυαλό μας καθημερινά τα διδάγματά τους, ως φωτεινές λυχνίες στη ζωή μας. 

Μια φορά το χρόνο, την 22α Φεβρουαρίου, εμείς οι Πρόσκοποι και τα Αδέρφια μας, οι Οδηγοί, θυμόμαστε τα λόγια που μας άφησε παρακαταθήκη ο "B.P." και κατευθύνουμε τη Σκέψη μας προς τον κοινό μας Σκοπό: "Try and leave this world a little better than you found it and when your turn comes to die, you can die happy in feeling that at any rate you have not wasted your time but have done your best**". 

*Νίκος Καζαντζάκης, "Μια Κυριακή στην Κνωσό". Απόσπασμα από τη μυθιστορηματική αυτοβιογραφία του "Αναφορά στον Γκρέκο" (1961). 

** Προσπαθήστε να αφήσετε αυτόν τον κόσμο λίγο καλύτερο απ' ό,τι τον βρήκατε, και όταν θα έρθει η στιγμή να αφήσετε αυτόν τον κόσμο, θα το κάνετε, ευτυχείς όντες, νιώθοντας ότι οπωσδήποτε δεν χάσατε το χρόνο σας, αλλά κάνατε ό,τι καλύτερο μπορούσατε".